NOVA POPULARNA

OPIS PROJEKTU:
Paulina Ołowska przez miesiąc 2003 roku wraz ze szkocką artystką Lucy McKenzie prowadziła w Warszawie kultowy bar Nova Popularna. Można było tu wpaść na niezobowiązującego drinka, na koncert, projekcję slajdów czy gotowanie. Bar został urządzony przez same artystki. Znalazły się tam malowidła, meble z second-handu oraz rzeźby. Projekt zrealizowała Fundacja Galerii Foksal.

Joanna Zielińska, O czym przypomina filiżanka gorącej kawy, Dwutygodnik.com, „Ideą projektu było stworzenie miejsca dla artystów, przyjaciół, ale również przypadkowych przechodniów. Ołowska i McKenzie często wspominają o „dziewczyńskiej atmosferze” miejsca i jego efemeryczności. W jednym z wywiadów opowiadały o pokusie stworzenia czegoś na wzór kawiarni artystycznej: „Być może idea salonów artystycznych jest passé, ale myślałyśmy o bohemie na Montmarte czy o kabaretach i zespołach muzycznych w czasach Bauhausu – i bardzo kuszące było stworzenie czegoś na wzór – czyli współczesnej wersji”. Ołowska i McKenzie inspirowały się również warszawskimi kawiarniami lat pięćdziesiątych (np. Alhambrą), które były niegdyś ważnymi ośrodkami życia artystycznego stolicy. Ich „Nova Popularna” miała być wreszcie próbą stworzenia miejsca w duchu „estetyki relacyjnej” Nicolasa Bourriaud.”

PAULINA OŁOWSKA O PROJEKCIE:

Nova Popularna była eksperymentem [działała przez miesiąc], próbą ożywienia i prześledzenia [nie tylko] idei salonu sztuki, była też trójwymiarowym obrazem – miejscem, gdzie mogliśmy swobodnie wyrażać naszą fascynację sztuką, wzornictwem, estetyką polskiego folkloru i secesji. Nasz bar/salon mieścił się w dawnej galerii klubu artystów, dzięki czemu udało się ukryć fakt, że bez pozwolenia prowadzimy bar, w którym sprzedaje się alkohol i organizuje głośne koncerty. Bar nie był reklamowany w mediach, ale wieści o nim rozchodziły się pocztą pantoflową i wkrótce zaczął przyciągać ludzi […] Grano tam bardzo różne utwory, począwszy od klasycznych koncertów fortepianowych po muzykę elektroniczną. W końcu bar stał się miejscem enigmatycznym: czy była to przestrzeń prowadzona przez artystów? Zwykły bar? Niezwykła wystawa? Wkrótce po zamknięciu ludzie zaczęli tęsknić za Novą Popularną i chcieli, żeby ją z powrotem otworzyć. Stała się czymś w rodzaju legendy. Teraz należy już do historii, pozostał katalog i dokumentacja, które przypominają, jak to wszystko kiedyś wyglądało.”
Publikacja towarzysząca wystawie Paulina Ołowska. Czar Warszawy w Zachęcie, w 2014 r. (za katalogiem wystawy w Kunsthalle Basel w 2013 r.)

WYBRANA BIBLIOGRAFIA