Odzyskać twarz
do 23.10.2022
Warszawa

Orientuj się Redakcja NN6T

Krystyna Piotrowska, Czerwone i niebieskie, 1982

Relacja między wizerunkiem a tożsamością kobiety to powracający motyw w twórczości Krystyny Piotrowskiej. Najwcześniejsze prace artystki poświęcone problematyce kwestionowania kobiecej tożsamości pochodzą z lat 70. i 80. XX wieku. Najnowsza – instalacja Dywan – powstała w latach 2013-2016. Wybrane realizacje prezentuje wystawa Krystyna Piotrowska. Studium. Na ekspozycji zobaczymy przede wszystkim prace na papierze: rysunki i kolaże oraz tkaninie. Tematem przewodnim jest problematyka tworzenia i rekonstrukcji podmiotowości na własnych zasadach. Piotrowska obnaża reżim widzenia ciał, kwestionuje normy dotyczące wizerunku i używając języka parodii, bada związki między stereotypami kobiecości a fizjonomiką. „Wizerunki twarzy i ciała to konstrukty społeczne, abstrakcyjne symbole, służące porozumieniu na temat tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się kobieta. Twórczość artystki to praca nad odzyskaniem tych znaków dla siebie (…)” – czytamy w tekście kuratorskim. Wydarzenie jest częścią programu STUDIUM Galerii Studio, poświęconego definiowaniu tożsamości miejsca w oparciu o historię i zbiory instytucji, do których należą m.in. prace Piotrowskiej z cyklu Ćwiczenia z portretu (1979).

Krystyna Piotrowska, Krystyna Piotrowska. Studium
Galeria Studio
Pl. Defilad 1, Warszawa
12.09-23.10.2022

Krystyna Piotrowska, Portret z pamięci, 1984

Krystyna Piotrowska, The Selfportrait nr 4, 1984

Krystyna Piotrowska Czerwone i niebieskie, 1982