Za muralem, przeciwko muralozie
Dużo nie zawsze znaczy dobrze. Świadome tego faktu miasto Kraków wprowadza właśnie pionierską jak na polskie warunki politykę muralową. Ma ona określić warunki wspierania powstawania nowych murali, a jednocześnie pielęgnacji już zrealizowanych i najbardziej wartościowych malowideł wielkoformatowych obecnych w przestrzeni publicznej miasta. Polityka muralowa powstała w procesie współpracy miasta z kilkudziesięcioma artystami, kuratorami i badaczami murali, a także przedstawicielami poszczególnych jednostek miejskich. Wspólnie wypracowane zostały koncepcja i zasady działania specjalnego zespołu ds. murali, który ‒ łącząc kryteria związane z jakością artystyczną prac, kontekstem społecznym i kontekstem miejsca, a także kwestiami proceduralnymi ‒ pomoże w wyłanianiu najlepszych projektów i doprowadzi do stworzenia wysokich standardów w tym obszarze sztuki. Wypracowanie dokumentu miasto powierzyło zespołowi DNA Miasta pod kierunkiem Artura Celińskiego i ekspertki sztuki publicznej Aleksandry Litorowicz. Jeśli pomysł się sprawdzi, może stać się jednym z narzędzi rzetelnej rozmowy nie tylko o murach, ale i wizji przestrzeni publicznej i miejskiej sprawczości także w innych miastach Polski.
Kraków, Kazimierz, fot. Mariusz Cieszewski
