Pajęczyna współpracy
25.02 – 08.05.2022
Warszawa
Pajęcze sieci – rozgałęzione, nielinearne, z pozoru chaotyczne, ale jednocześnie budujące pewien ład – to metafora, jakiej Małgorzata Markiewicz używa do mówienia o relacjach między ludźmi. „W projekcie interesują mnie wyobrażone międzyludzkie sieci, zbudowane w napięciu pomiędzy gestami dwojga, trojga czy wielu ludzi. Struktury te łączą nas w miłosne, nienawistne i toksyczne układy, lepkie ich nici przywierają do ciała miotającego się w tańcu życia ku śmierci” – mówi artystka o idei projektu, którego efekty prezentowane są na wystawie w Miejscu Projektów Zachęty. Charkterystyczne dla Markiewicz techniki pracy – szydełkowanie, szycie, cerowanie, przekształcanie ubrań i tkanin w obiekty sztuki, zazwyczaj używane do mówienia o tożsamości i pozycji społecznej kobiety, tym razem stają się medium dla tematów bardziej uniwersalnych, takich jak współczesna kondycja świata, zagrożenia i możliwości naprawy widziane z perspektywy kobiet. Artystka, której twórczą praktykę uznać nazwać można sztuką partycypacyjną czy rzeźbą społeczną, zaprosiła do współpracy grupę kobiet. Współtwórczyniami prac pokazywanych na wystawie zostały emerytki, kobiety poszukujące zatrudnienia, nierzadko znajdujące się w niełatwej życiowej sytuacji, które za swoją pracę otrzymały wynagrodzenie z budżetu na produkcję wystawy. Takie współdziałanie i wynikające z niego międzyludzkie związki są dla autorki równie ważne, jak sam efekt końcowy— dzieło sztuki.
„Pimoa Chthulu jest nazwą przewodniej fikcyjnej figury pająka w filozofii Donny J. Haraway, zmodyfikowaną nazwą rzeczywiście istniejącego pająka »Pimoa Cthulhu« żyjącego w Kalifornii. U Haraway zmieniony drugi człon »chthulu« wywodzi się od słowa »chtonic« — chtoniczny, czyli pochodzący z podziemnego świata zasilającego wszystko, co żyje. »Chthulucene« (kolejne pojęcie z filozofii Haraway) jest epoką, w której teraz żyjemy, w której kluczowe dla naszego przetrwania będzie szukanie połączeń i związków z nie-ludzkimi istotami oraz roślinami, czyli szukanie »krewnych« niekoniecznie wśród ludzi. […] Pimoa Chthulu zawiera w sobie cały świat podziemny dający życie temu, co nad nim, zasila grzyby, rośliny, zwierzęta i ludzi, który jest zbudowany na zasadzie połączeń. Wszystko jest z czymś powiązane, a to jest połączone jeszcze z czymś innym. A śmierć i życie wydarzają się w obrębie tych połączeń” – Małgorzata Markiewicz o tytule wystawy.
Małgorzata Markiewicz, Pimoa Chthulu
Miejsce Projektów Zachęty
ul. Gałczyńskiego 3, Warszawa
25.02 – 08.05.2022
„Pimoa Chthulu”, nagranie performansu w przestrzeni Teatru im. Juliusza Slowackiego w Krakowie, 2022, fot. Grzegorz Mart
„Pimoa Chthulu”, nagranie performansu w przestrzeni Teatru im. Juliusza Slowackiego w Krakowie, 2022, fot. Grzegorz Mart
„Pimoa Chthulu”, nagranie performansu w przestrzeni Teatru im. Juliusza Slowackiego w Krakowie, 2022, fot. Grzegorz Mart
