Przestrzeń elementarna Jana Szpakowicza
do 30.05
Wrocław

Jan Szpakowicz, Zalesie letnisko, 1974

Adam Przywara dla NN6T

W ostatnich latach awangardowe realizacje z lat 60. autorstwa architekta Jana Szpakowicza wzmiankowane były w nielicznych publikacjach i lokalnych wiadomościach. Wiedza na temat awangardowych budowli ukrytych w podwarszawskich lasach pozostawała domeną wąskiej grupy akolitów modernizmu, znajdując się poza marginesem polskiej historii architektury. Ten stan rzeczy ma szanse zmienić wystawa, która prezentowana jest w Muzeum Architektury we Wrocławiu. Zespół kuratorski wystawy tworzą architekt dr Łukasz Wojciechowski i architektka Aleksandra Czupkiewicz, którzy od lat zajmowali się badaniem twórczości Szpakowicza. Ekspozycja prezentuje zatem nieznane dotąd szerszej publiczności materiały ze zbiorów prywatnych architekta, który mieszka dziś na stałe we Francji. Punktem wyjścia dla ekspozycji są trzy domy jednorodzinne zrealizowane przez Szpakowicza pod Warszawą w latach 60. XX wieku. Domy te, według kuratorów wystawy pozwalają wychwycić centralne wątki twórczości i poszukiwań formalnych architekta. Jedną z budowli jest dom własny Szpakowicza, zrealizowany w 1970 roku i zburzony przed kilkoma laty (ze stratą dla krajowego dziedzictwa architektonicznego) przez jego nowego właściciela, którego motywowało rosnące zainteresowanie wartością kulturową budowli. W tym projekcie architekt z niezwykłym rygorem zastosował zasadę modułu organizującego przestrzeń, przy jednoczesnym otwarciu przestrzeni domu na otaczającą naturę. Z tą istotną realizacją eksperymentalnego modernizmu w architekturze polskiej, jak i z pracą Szpakowicza w Warszawie lat 70., Algierii lat 80., i Francji końca XX wieku, zapoznać się można do końca maja we Wrocławiu.

Muzeum Architektury we Wrocławiu
Bernardyńska 5, Wrocław