Autobus dla robotników

W 1973 roku w Stalowej Woli został otwarty dworzec autobusowy. Przemysłowe miasto – którego początki sięgają lat międzywojennych i sztandarowej inwestycji II Rzeczpospolitej: budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego – rozwijało się także po II wojnie światowej. I tak jak wcześniej ściągało do pracy w hucie i towarzyszących jej zakładach mieszkańców wsi z całego regionu. Rozbudowa transportu autobusowego była niezbędna, aby mogli dojeżdżać do pracy na wszystkie zmiany. Dworzec zaprojektował Aleksander Paperz i do dziś budowla istnieje i funkcjonuje w prawie niezmienionym kształcie. Jest zniszczona, zdegradowana, trzeba wprawnego oka, żeby docenić walory tej lekkiej, pawilonowej struktury i ciekawych detali we wnętrzu. Jest jednak jednym z ostatnich zachowanych tego typu obiektów w Polsce, który nawet po powierzchownym remoncie szybko odzyskałby swój blask. Tym bardziej cennym, że wciąż do zakładów w Stalowej Woli autobusami dojeżdżają pracownicy – dworzec działa i ma nadal rację bytu. Niestety, już dawno został sprzedany, a tylko kłopoty prywatnych właścicieli wydłużają jego życie z wydanym już wyrokiem (przeznaczony do rozbiórki miał zostać zastąpiony przez centrum handlowe).

Dworzec autobusowy w Stalowej Woli, fot. Anna Cymer

Wnętrze dworca, fot. Anna Cymer