Postmodernistyczny pasiak

Historia budownictwa akademickiego jest ściśle powiązana z dziejami politycznymi. Pozyskiwanie funduszy na rozwój i modernizację szkół i uczelni (w tym budowę nowych siedzib) zawsze uzależnione było od tego, czy kolejne ekipy rządzące widziały w finansowaniu takich przedsięwzięć swój interes. W latach międzywojennych inwestowano więc w budownictwo szkolne, by walczyć z analfabetyzmem, w PRL-u budowano akademickie kampusy, by zwiększyć dostępność do studiów. Choć w latach 90. inwestycje w edukację zmniejszyły się, były od tego wyjątki. Który inny wydział mógł w transformacyjnej rzeczywistości otrzymać nową siedzibę, jeśli nie Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego? Ogromny, złożony z trzech skrzydeł gmach stanął przy ul. Szturmowej, pierwsi studenci weszli do niego w 2002 roku. Architekt Krzysztof Ozimek nadał bryle postmodernistyczny wyraz. Pozbawił go symetrii, wyposażył w ukośne ściany, liczne wykusze, uskoki, wcięcia; na elewacjach ułożył pasy z jasnych i ciemnych okładzin, a wejście ujął w nowoczesny, ale antykizujący, stalowo-szklany portyk z kolumnami i tympanonem.

Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, ul. Szturmowa 1/3, fot. Anna Cymer