Blaszane sacrum

Krytycy powojennej architektury sakralnej bryły kościołów chętnie porównują do magazynów i hangarów. Nie znają zapewne świątyni, do budowy której wykorzystano naprawdę istniejącą i służącą niegdyś do przechowywania samolotów blaszaną halę. Kościół pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny powstał w latach 1994–2002 w Międzylesiu, na północno-wschodnich peryferiach Warszawy. Jego projekt stworzył zespół w składzie: Halina Drewiczewska, Stefan Drewiczewski, Krzysztof Mycielski, Dariusz Hyc i plastyk Mateusz Środoń. Półkoliście sklepiona nawa świątyni to dawny hangar lotniczy, w jego strukturze do dziś czytelne są prefabrykowane łuki żelbetowe. Prosty, surowy wygląd wnętrza kościoła (hangar nie został szczególnie udekorowany) architekci połączyli z niezwykłym zewnętrznym kostiumem – nadali budowli formy zaczerpnięte ze stylu romańskiego. Jednoznaczne skojarzenia nasuwają biforia, rozeta w fasadzie, kwadratowa w przekroju wieża, a nawet jasny, jakby rodem z włoskiego miasteczka, kamień na elewacjach.

Półkoliście sklepiona nawa Kościoła pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Międzylesiu, fot. Anna Cymer