Przeciw obojętności
28.07–10.09.2023
Warszawa

„Tzw. mniejszości, czyli ci wszyscy, za których władza i establishment lubi się wypowiadać, istnieją w napięciu nieprzekładalności – nie bycia zrozumianymi. Ich języki są komunikatami ciała…” – mówi choreografka i performerka Ania Nowak, zapowiadając wystawę Pocałunek nie zabija. Poprzez ukazanie historycznych i współczesnych dzieł sztuki, wystawa szuka sposobów na przeciwstawianie się obojętności i przemocy państwa i społeczeństwa wobec mniejszości. W Muzeum nad Wisłą zobaczymy peformanse, również wykonywane przez zaproszone przez Nowak osoby, fotografie, wideo, sound art, malarstwo, rzeźbę, a także codzienne obiekty. Całość złoży się na opowieść o inności, żałobie i doświadczeniach trudnych do wyrażenia językiem. Żałoba jest tu rozumiana szeroko, nie tylko jako cierpienie po utracie bliskich, ale także po utracie praw czy zdrowia. Dotyka ona szczególnie osób, które nie wpisują się w normatywny obraz świata przez swoją tożsamość, pochodzenie czy stan zdrowia. Tytuł wystawy to zapożyczenie z pracy Gran Fury Kissing Doesn’t Kill: Greed and Indifference Do (1989) – serii banerów z całującymi się parami, które kolektyw stworzył w czasach epidemii HIV/AIDS w USA.

Pocałunek nie zabija. Ania Nowak i gościnie
Muzeum Sztuki Nowoczesnej
Wybrzeże Kościuszkowskie 22, Warszawa
28.07–10.09.2023

Próba performansu Golden Gate do wystawy Pocałunek nie zabija. Ania Nowak i Gościnie, fot. Pat Mic