Architektura społecznie zaangażowana
Paper Partition System projektu japońskiego architekta Shigeru Bana zastosowano po raz pierwszy w 2004 roku po trzęsieniu ziemi, które nawiedziło region Chūetsu w prefekturze Niigata. Rozwiązanie pozwoliło wydzielić przestrzeń w dużych halach skupiających ofiary katastrofy, zapewniając potrzebną prywatność. Projekt tymczasowych stelażowych boksów testowano i udoskonalano w czasie kolejnych trzęsień ziemi i powodzi w Japonii, a następnie z powodzeniem stosowano na terenie Europy. Prosta konstrukcja składająca się z dwumetrowych, tekturowych tulei – czterech pionowych i czterech poziomych, na których zawieszone są fragmenty białej tkaniny, znalazła zastosowanie w czasie pandemii SARS-CoV-2, a w tym roku, po raz pierwszy w punkcie dla uchodźców. Architekt zaproponował, by rozwiązanie wdrożyć na terenie Polski, wspierając uciekających przed wojną Ukraińców. Na miejsce realizacji wybrano dawny hipermarket w Chełmie, blisko przejścia granicznego w Dorohusku. Budową prototypu zajął się zespół Jerzego Łątki, wrocławskiego architekta i wykładowcy specjalizującego się w architekturze papierowej, który był studentem Shigeru Bana na Uniwersytecie Sztuki i Designu w Kioto i odbył praktykę w jego biurze. Powstało coś na kształt mikromiasteczka, które zapewniło uchodźczyniom i uchodźcom godne warunki do przebywania oraz poczucie intymności. Tymczasową architekturę schronienia powtórzono w innych miastach Polski np. we Wrocławiu. Właśnie systemowi Paper Partition System poświęcona była konferencja Shigeru Ban i architektura dla uchodźców, zorganizowana przez firmę Geberit.O realizacji, ale też o pozostałych swoich projektach społecznie zaangażowanych opowiedział sam autor. Wykład uzupełniły wystąpienia osób, które rozwiązania wypracowane w pracowni japońskiego architekta wdrażają na terenie Ukrainy czy Słowacji.