menu

Paliwo spod parasola

Stacja paliw, Pracownia Architektoniczna, 1997, Poznań, źródło: www.pa1997.pl/stacja-paliw

Anna Cymer dla NN6T

Architektura lat 90. już od jakiegoś czasu wzbudza zainteresowanie. Najczęściej w obliczu tak emocjonujących zdarzeń jak plan wyburzenia Solpolu, ale nie tylko: coraz chętniej zaczynamy rozmawiać o budownictwie tamtych lat jako dziedzictwie, zapisie przeszłości, symbolu ważnej epoki. Badać je jest o tyle trudniej, że – inaczej niż w czasach PRL-u – budownictwo lat 90. było nierzadko niewielkie skalą, nieoczywiste, ginące wśród miejskiej zabudowy. Takimi właśnie obiektami są stacje paliw, realizacje, o których mało kto myśli w kategoriach architektonicznych. Tymczasem trudno nie wpisać ich do grona symboli lat 90. To wtedy przecież lawinowo zaczęła rosnąć liczba jeżdżących po polskich drogach samochodów, wtedy też na polskim rynku pojawiły się duże koncerny paliwowe. Mimo że zgodnie z korporacyjnymi regulacjami stacje benzynowe wznoszono najczęściej według ujednoliconych wzorów i z gotowych, dostarczonych przez inwestora elementów, a w kolejnych latach dużą część obiektów z lat 90. w znaczący sposób przebudowano, to zachowały się perełki, jak zaprojektowana przez biuro PA 1997 stacja benzynowa przy ulicy Wierzbięcice w Poznaniu. Uchroniona jak dotąd przed większymi modernizacjami, pokazuje, że w małej skali i wobec oczekiwanej przez inwestora standaryzacji można było w 1995 roku wznieść obiekt równie funkcjonalny, co fantazyjny.

www.pa1997.pl/stacja-paliw

Stacja paliw, Pracownia Architektoniczna, 1997, Poznań, źródło: www.pa1997.pl/stacja-paliw

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności